ای دل سركش مهارت می كنم ا

[kalaavangaa]

بسمة تعالی
ای دل سركش مهارت می كنم

ای دل سركش مهارت می كنم با لگامی من دچارت می كنم

گر چه بالايی به پايينت كشم در ميان شهر خوارت می كنم

تازيانه را برون آرم ز عقل بر سرت كوبم چنان بی اختيارت می‌كنم

گر چه بنشستی در آن بالا بلند صاف می گردی يا كه هموارت می‌كنم

كينه ‌ای را در وجودم كاشتی با نهال نورس تو، بر كنارت می‌كنم

گر چه رفتی پيش شيطان رجيم من در آنجا سنگبارت می‌كنم

بر سرت كوبم چنان تا ننگری از كجا من سنگبارت می كنم

در ميان‌سنگ‌های‌بی‌امان‌از‌هر طرف هر‌كجا باشی در آنجا نابكارت می‌كنم

از‌تو ناخرسند‌باشم‌در‌قفا بس‌سركشی هر‌چه گويم‌اصل باشد سر به دارت می

بايد اندر سينه‌ ام فرصت كنی آنچه‌را گويم به آن من يادگارت می كنم

گر‌توآرامش نگيری آرم‌از سينه برون با طناب دار ازخود من به دارت می كنم

ای دل فرسوده‌ام آهسته ران‌آهسته ران من سيه پوشت كنم بل سوگوارت می‌كنم

گر نيايی سوی عقل فريادها را بركشم من به هردم شكوه را بر كردگارت می‌كنم

مطمئن هستم كنی خلوت به عقل هر چه او گويد همان را پايدارت می‌كنم

تا شوی تسليم و همراهم شوی با دعا بر درگه حق ماندگارت می كنم

سابع از عقلت فراوان بهره گير من به پای عقل ای دل سازگارت می‌كنم


روز سه شنبه مورّخة 1393/6/18 عبّاس توكّلی (سابع) تهران

[amerali]

ز دست دیده و دل هر دو فریاد که هرچه دیه بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

[amerali]

به تابستان تو مستان می ز مستان
زمستان ز مستان می نیستان