حرف در گوشی ، با الاغه

[kalaavangaa]

بسمه تعالی
حرف در گوشی ، با الاغه
به لكسوس و به ويلا وعده‌ات چيست به امروز و به فردا، عهده‌ات نيست
به آن چيز و به آنجا وعده‌ای كن ميسّر نيست چون، در ذمّه‌ات نيست
به خر گفتی بيا تا دوست باشيم كه دانم دوستی، برنامه ‌ات نيست
به جز جفتك ترا كاری نباشد خبر از كاه و يونجه ، چنته‌ات نيست
اگر خواهی بری باری به مقصد گمان بر بردن آن، چرتكه‌ات نيست
اگر گردد سوارت پير مردی بيندازی ز كوه و درّه‌ات نيست
اگر يك بچّه بر پشتت بيايد سرو دست بشكنی، چون ناله‌ات نيست
اگر بار گرانی بر تو آرند بيندازی به هر جا چاره‌ ات نيست
فقط با چوب تر گردی تو آرام مكانی بهتر از آن ، خانه ‌ات نيست
به آن گوش درازت نيست اميد هر آنچه بشنو ی در حافظه‌ات نيست
نداری عقل تا آری به كارت بساط دوستی ، رزومه ‌ات نيست
فراوان خورده‌ات گرگ سيه روز به جز عرعر ترا در سيره‌ات نيست
ترا سابع به خوبی می ‌شناسد وفا و عهد و پيمان، كرده‌ات نيست



دو خر را ياد دارم بين خرها خر سياه بلند و خر خاكستری كوتاه
خر سياه بلندگرفتار دست صاحب خر خاكستری لاغر و كوتاه بود وجالب
مسلّط بود صاحب بر خر خود چنان می‌زد بچرخد، دور و بر خود
به يورتمه می‌گرفت از او سواری به وقت بار هم ، بر بارش سواری
خر‌كوتاه خاكستری آرام‌و‌متين بود قدم آهسته می‌رفت اين چنين بود
زن و هر بچّه و پير و جوانی سوارش می‌ شدند، بهر سواری
خرصاحب خر زور و گذر بود خر كوتاه، خيلی‌ بي‍‌حال و بی اثر بود
بياد سابع آيد هر دو خر را سوار‌گرديد‌گرامی‌بادياد هر دو خر را

عبّاس توكّلی(سابع) تهران