آرزوهای پدر

[kalaavangaa]

بسمة تعالی
آرزوهای پدر

پدر جان سال‌ها را صبر كردی تحمّل، قصّة پر درد كردی

دوازده سال نا مد بر تو فرزند شكيبا بوده‌ ای و صبر كردی

تعهّد كردی و عهدی ببستی گرت فرزند آيد دار هستی

پسر باشد گذاری نام عبّاس به ياد كربلا و ياد عبّاس

گرت باشد ترا فرزند دختر به نام زينب از زهرای اطهر

نمودی شكر، پسر آمد به دنيا همه گفتند به تو صد بارك الله

همه از اهل خانه شاد و مسرور خدا را حمد كردند از سر شور

بگفتی و بگفتند جمعی از ناس تعهّد باشدت بر نام عبّاس

بر اين نام مبارك فخر كردی پسر را با تعهّد نذر كردی

به تاسوعای هر‌سال قصد قربان به‌گوسفند‌و ‌طعامی‌هست مهمان

عزا داران سقّا بهر اطعام نشينند سفره حق، روی اكرام

غذا و نوش را از سفره گيرند ز حاجات ِ فراوان بهره گيرند

حوائج باب آن راهست عبّاس هر آنكس‌بهره گيرد دارد‌اخلاص

بسا زحمت كشيدی پروريدی بر او از روح قرآن آفريدی

به جسم او كنار روح قرآن توجّه كرده‌ای در لقمه و نان

به‌گوشش‌خوانده‌ای‌‌پند‌و‌نصيحت نما كوشش ترا زان هست قيمت

هرآن‌جا‌ می‌روی‌چشم‌داردر‌پيش نباشد در درو جز كشته خويش

اگر گندم بكاری گندم آرد ز جو نايد كه گندم را بيارد

نما كوشش برای علم و تقوا ثمر آرد ترا، دنيا و عقبی

برو در خدمتِ مردم ز احسان تلف ننما تو عمرِخود به ارزان

زكاتِ علم خود را وقف بنما چه كودك باشد و يا پير و برنا

ترا در اين جهت آماده بينم خدا يا غير آن را من نبينم

اصول دين را بنما توجّه فروع آن ترا باشد تنبّه

به تاسوعا و عاشورا همّتی كن گرت ممكن بود، هم خدمتی كن

به اعياد و تولّد يا شهادت ميان ِ خلق باش و دار همّت

اگر شاعر شدی گومدح اينان اسيران و شهيدان و امامان

ترا صد بهره باشد يا كه بيشتر ترا بر دشمنان صد نيش و نشتر

پسرجان زندگی‌را باش‌صاحب هر آنچه كشت گرديد، باش راغب

به‌آب و‌دان ‌و‌نانش‌مكتسب‌باش حساب‌دخل و‌خرجش‌محتسب‌باش

پدر‌جان اين منم نذرم نمودی برای كشته ‌ها بذرم نمودی

نمی‌دانم ترا چه حاصلی شد اميد تو كدام باغ گلی شد

بود آيا ترا زين باغ بهره ؟ گرفتی از برايت رنگ چهره؟

شدی راضی زمن بر گفته‌هايت؟ سفارش‌ها و بر دل گفته ‌هايت؟

دعا كن بر من و بر بچّه ‌هايم كه تا از عهده شكرش بر آيم

خدا منّت نهاده بر تو و من هر آنچه خواستی شد حاصل من

كجا دستی ز آستينم برآرم دعای‌تو است كه من شكری بدارم

به مادر باشدم خيرات بسيار بيا مرزش خد ا ، ای حیّ دادار

سر قبرش روم حسبِ وظيفه بخوانم از سر صدق حمد و سوره

منم آن شاعر و آن پير خسته منم آن سابع ِ در گل نشسته

خدا يا خود نما لطفی تو برما خلاصم كن برون آيم ز گِل‌ها


روز شنبه مورّخة1393/7/5 عبّاس توكّلی( سابع ) تهران

[saeed]

ان شاءالله که خداوند ایشان و همه پدران اسیر خاک را رحمت کند.