هر گنجی وسيلة امتحان انسان است

[kalaavangaa]

بسمة تعالی
هر گنجی وسيلة امتحان انسان است

به كنج منزلت، شد گنج پيدا مهيّا امر شد، امروز و فردا

نكردی شكر حق‌خرجش نمودی فراهم بر تو شد ، خرج اتينا

تو را گنجی خدا داده به عزّت ز روی‌ امتحان صبح و مسا را

ندادی بر يتيم و مستمندان رفيق و دوست‌شد هر‌گوشه پيدا

به پا كردی بساط ميهمانی همه گفتند احسنت بارك‌ ‌الله

فراهم آمد از اطراف و اكناف ترا چند مخلص‌و‌چندين‌هوا‌خواه

به روی گرده‌ات كولی گرفتند به هر علّت ترا جشنی است برپا

ترا بردند هر جا، تا بگيرند بساط عيش و نوش، اينجا‌ و‌آنجا

به ميهمانی، ترا بردند در صدر كه گيرند از تو پولی را به يغما

چنان از شيرة جانت مكيدند نماند بر تو به هيچ، امّيد فردا

ز تو فرزند و همسر دور كردند ندانی‌ زن‌ كجا است، فرزند هرجا

نرفتی رو به سوی‌خانه خويش ندادی ‌حقّ آن‌ها را به يك جا

جدا كردی پدر خواهر برادر ز خود راندی نبودت فكر فردا

نماند بر تو عيال و خانمانی نداری ‌جانِ رفتن، جا و بی‌جا

ز خويشان و ز اقوام هم بريدی ندانستی چه آيد بر تو فردا

تو را اموال و زر تاراج بردند به يغما هر چه بود از پول و كالا

نه تنها رفته گنج ِ تو ز دستت تو را هم آبرو رفته به يغما

نباشد برتو راه پيش و نه پس چرا آن راه ِ نا هموار و خارا

يكايك مخلصين از تو بريدند تو تنها مانده‌ای صد درد ِ پيدا

نه برتو پول‌ماند، با آن بجنگی نه عزّی، تا كنی فكری به فردا

نمی پرسند ز تو از دوستانت همی گويی‌ گرفتيد، حالی از ما

نباشد بر تو، بر پا ايستادن ترا طاقت به راه و، رفت بالا

شب‌است برتو‌نباشد‌روز‌در‌پيش محال است بر تو، مانی بر سرپا

شب ِتاريك ِتو، مانند يلدا است چه‌طولانی‌شبی‌است، نايد به‌فردا

تو سابع پند گير سر نه به راهت به راهی‌نه قدم، مهدی‌است آنجا

روز دوشنبه مورّخه2/4/1393

عبّاس توكّلی(سابع) تهران