عشق حسين نا نوشته كه تكرار گشته است

[kalaavangaa]

بسمة تعالی
عشق حسين نا نوشته كه تكرار گشته است

من هرچه خوانده‌ام همه از ياد رفته است غير از حديث عشق كه تكرار گشته است

آن ‌را كه خواندم و، كه نوشتم ز‌ياد رفت نا خوانده ‌، نا نوشته‌ است كه تكرار گشته است

چون خوانده‌های من به جايی نبود بند جايی نبود بند بگويم كه تكرار گشته است

از خوانده‌های پوچ كه معنا نداشت هيچ هر نا نوشته ‌ای است كه تكرار گشته است

هيچش نماند در سر من ياد رفته است عشقِ‌حسينِ نا نوشته كه تكرار گشته است

عبّاس بود كه وفا نا نوشته داشت بر پيكرش به ضربه شمشير تكرار گشته است

اكبر به لحظة جان دادنش چه گفت؟ غم‌های نا نوشته او كه چه تكرار گشته است

قاسم به يادگار حسن، گفته بر عمو اشك بصر به چهره چه تكرار گشته است

اصغر به روی دست پدر آب خورده‌است؟ يا تير حرمله است كه تكرار گشته است

زينب ميان خيمه و، نيزة گودال قتلگاه از پا فتاد ه بود كه چه تكرا ر ‌گشته است

اندر نماز ظهر كه حبيب ايستاده بود او چون مظاهر است نيزه چه‌تكرار‌گشته است

آيا سكينه به مشك عمو آب ديده است؟ سوراخ ِ مشك بود كه تكرار گشته است

آيا دگر حسين به حرم باز گشته است؟ يا ذوالجناح بود‌آمدنش چه تكرار گشته است

آن يال غرقه به خون را كه ديده است؟ افتادن و نشستن كلثوم كه تكرار گشته است

گودال قتلگاه چرا غرقه شد به خون از خون اوليا است كه تكرار گشته است

رأس حسين به نوك نيزه را كه ديد برنيزه‌ ها ‌، رأش شهيدان‌كه تكرار گشته است

زنجير و قل به گردن سجّاد را كه ديد بازو و دست زنان است كه تكرار گشته است

در كوفه كيست كند نطق چون علی زهرا بُوَد به نطق كه تكرار گشته است؟

زهرا‌اگر‌كه نيست‌يقين‌دخت،‌زينب است در مسجد است خطبه كه تكرار گشته است

طول‌اسارت‌است‌كه‌زينب شده است پير تنها نه او است پيركه چه تكرار گشته است

گر لب شود به مهر مرا از ديار شام بهتر بود كه خطبه چه تكرار گشته است

سابع تو‌ همرهی‌به شهيد و به هر اسير لطف است از خدا كه چه تكرار گشته است

بر تو نماند و بر سر تو هيچ خوانده‌ای عشقِ‌حسينِ‌شهيد‌است‌كه تكرار‌گشته است


روز دوشنبه مورّخة1393/7/14 عبّاس توكّلی ( سابع ) تهران