لحظه ‌ها را می‌نوردم

[kalaavangaa]

بسمة تعالی

لحظه ‌ها را می‌نوردم

شعر را در آرزويم عشق را در جستجويم

طالب علم و ثوابم دوستی هست آبرويم

كار نيكو را سراغم درد و غصّه التهابم

دوستان‌را در‌سلامم دشمنان را در ستيزم

صحنه‌ها‌را ‌در‌شكارم لحظه ‌ها را می‌نوردم

آتيه را در اميدم رفته ‌ها را در شكيبم

در گذشته فكر دارم روز و شب را ذكر دارم

چشم‌را ‌در‌پيش دارم جدّ وجهد خويش‌دارم

دست‌ رد بر دشمنانم رهگشا بر دوستانم

در محبّت كم نيارم در حمايت دست دارم

هوشيار و تيز بينم بر‌جوان‌و‌‌نو‌جوانان انگبينم

گفت و گوی دوستانم غايت روح و روانم

كودكان را دوست دارم پير و برنا را سلامم

در تبسّم چهره دارم در خشونت سو نگيرم

در رفا قت سر بلندم ميهمان را می ‌نوازم

دشمنان را ره ببندم دوستان را رهگشايم

در حمايت رو سفيدم در شقاوت ره ندارم

در اصالت اصل اصلم استقامت كوه طورم

شهره در اهل ديارم بين آن ‌ها شهريارم

فرد را در احترامم جمع را حرمت گذارم

كار را همّت گمارم كارگر را خاكسارم

دست او را می فشارم پای او بر سر گذارم

مرد را من جان نثارم بر زنان عزّت گذارم

در كنار دوستانم دشمنان را جا ندارم

دوستان را سير بينم دشمنان هرگز نبينم

وعده را با دوستانم در تعهّد پای بندم

صدق را آئينه دارم كذب را هرگز نپويم

عشق را در سينه دارم كينه كی آيد سراغم

دست‌در‌دست‌دوستا نم پا به حلق دشمنا نم

راه حق دائم به پويم راه باطل را نجويم

سر به راه دين سپارم غير اين كاری ندارم

ا نبيا را پای بوسم صالحان را ديده بوسم

اشقيا را در هراسم عابدان را در سپاسم

شيعه ام بر هر امامم راه هريك در مرامم

در نمازم بی نيازم كار خود را چاره سازم

در عبادت چشم بندم در تملّك دل نبندم

در صيام و در قيامم در اطا عت استوارم

در زكات و در براتم در حساب اندازه دارم

حقّ و ميزان و صراطم دخل دارد در براتم

محور كارم كتا بم راه ديگر را نتا بم

قائم دين و امامم رهبرم را ا لتزامم

صاحب عصر و زمانم كی بيايی انتظارم؟

شعر سابع احترامم غير آن نبود توانم


روز يكشنبه مورّخه 19/5/1393 عبّاس توكّلی(سابع) تهران