روستای زیبای کلاونگا

بسمه تعالی

روستای كلاونگا (از بخش ییلاقی بلده نور، استان مازندران)

مختصات جغرافیایی: شرق (51درجه، 26دقیقه) و شمال (36درجه، 11دقیقه) واقع در اطراف جاده چالوس كه فاصله آن از شهرستان چالوس 90 كیلومتر، از كمربندی شهرستان كرج 105 كیلومتر، از میدان آزادی تهران 140 كیلومتر، وفاصله هوایی آن تا دارآباد تهران 32/40 كیلومتر است. و در ارتفای 2800 متری از سطح درياهای آزاد قرار دارد. در قسمت شرق پل زنگوله (جاده چالوس)، جاده فرعی آسفالته‌ای به نام جاده بلده  وجود دارد، به طول 110 كیلومتر كه جاده چالوس را پس از عبور از بلده به جاده هراز در نقطه‌ای به نام دو‌آب هر دو رود وصل می‌كند.

راه‌های دسترسی محلی: در 14 كیلومتری ابتدای جاده بلده از پل زنگوله، پس از گذشتن از تابلوی روستای كمربن، بدون انحراف، 200 متر جلوتر دو راهی دیگری است كه سمت چپ به طرف بلده و سمت راست به طرف روستای الیكا ست (در فاصله 2 كیلومتری) كه در آن نقطه آسفالت تمام شده و جاده خاكی به طول 4 كیلومتر به روستای كلاونگا منتهی می‌شود.

همسایگان چهارگانه:1- در شمال شرقی، روستای نسن2- در غرب، دو روستای الیكا و كمربن3- جنوب غربی، دو روستای دونای‌علیا و دونای‌سفلی4- در جنوب، دو روستای وارنگ‌رود و ولایت‌رود (دیزین).

راه‌های مالروی ارتباطی به روستاهای هم جوار:1- در شمال از پشت ده، به روستای نسن2- از راه سوتك به وارنگ رود و ولایت رود3- از دینالو به روستاهای دونا4- و دو روستای الیكا و كمربن كه در آن مسیر، جاده ماشین رو احداث شده است.

محدوده و موقعیت محلی:1- از شمال به مراتع روستای نسن2- از شرق به مراتع نسن و قله معروف آزاد كوه3- از جنوب به مراتع روستای وارنگ رود و روستای دونای علیا4- از غرب به مراتع روستای الیكا. در مرز چهار جهت روستا، قله مرتفع دایره شكلی است كه روستای كلاونگا را در بر می‌گیرد. حدود 300 درجه آن در شمال غربی، شمال و شمال شرقی، شرق و جنوب شرقی، جنوب و جنوب غربی، شامل ارتفاعات به هم پیوسته است، و 60 درجه باقی مانده (غرب روستا) دامنه كم شیبی است كه در پایین ترین نقطه آن، جاده و رودخانه می‌باشد. این رودخانه شامل رودخانه‌های میانشا، بند پشت، مرزخیل، تلیان، باكلیك* و حس‌گو‌سره* و كاج در نقاط مختلف به یكدیگر پیوسته و به موازات جاده ماشین رو به كنار قهوه خانه كمربن و از آنجا وارد رودخانه چالوس می‌شود.

منبع: وبلاگ طاپی چم

موقعیت نسبت به قله معروف آزاد كوه ( بلند ترین قله شهرستان نور): در شرق روستا به فاصله فقط یك قله به نام عصا* چال و طاق لو*، قله مرتفع آزاد كوه قرار دارد، كه فاصله هوایی آن از روستا كمتر از 5 كیلومتر است. از ابتدای جاده بلده بعد از پل زنگوله، این قله دیده می‌شود. به هنگام طلوع خورشید، سایه آزاد كوه قسمت اعظمی از جنوب مراتع كلاونگا را فرا می‌گیرد كه می‌توان آن را كاملا مشاهده نمود. آزاد كوه از قلل پر برف ایران است كه حتی در بسیاری از سالها در تابستان هم پوشیده از برف باقی می‌ماند.

راه‌های ارتباطی به روستا از دو استان تهران و مازندران:1- كرج، قم، غرب و جنوب تهران، از جاده چالوس2- شمال و شرق تهران، از جاده دیزین به جاده چالوس (غیر از زمستان)3- شهرهای غرب مازندران، از جاده چالوس و گاها از جاده آب پری به جاده بلده و به روستا4- شهرهای شرق مازندران، از جاده هراز به دوآب سیاه بیشه و از جاده بلده به روستا.

وضعیت آب و هوایی: از آنجا كه روستا در بالاترین نقطه كوهستانی قرار دارد زمستان پر برفی را پشت سر می‌گذارد، به طوریكه از اواخر آبان ماه تا اواخر فروردین ماه سال بعد قسمت شرق و جنوب آن مملو از برف است (غیر از قسمت خورتاب). ولی در قسمت شمال و غرب كه ارتفاع كمتری دارد، و قسمت خورتاب (خورشید تاب) است معمولا در سال كمتر از دو یا سه ماه برف دارد و منطقه نسبتا معتدلی است و از اوایل فروردین سبز می‌شود و تا اواخر آذر قابل استفاده احشام است. مجموعا در فصولی كه مرتع برف ندارد بسیار سر سبز و با طراوت است. مناظر طبیعی فراوان، چشمه سارها، نهرها رودخانه‌ها، چمن‌ها، گل‌های رنگین و آبشارهای كوچك به آن جلوه می‌بخشد و بهترین فصل سال از جهت آب و هوا از اواخر اردیبهشت تا اواخر تیر ماه است( فصل بهار). تابستان آن چهل و پنج روز و پاییز چهل و پنج روز، و بقیه سال زمستان است. محل روستا در پشت تپه‌ای قرار دارد كه از باد و بوران محفوظ است و چون خورشید مستقیما در روز در ساعات بیشتری بر آن می‌تابد از گرمای بیشتری نسبت به چهار روستای مجاورش برخوردار است و در تابستان مه كمتری دارد به طوری كه بسیاری از مواقع روستاهای مجاور مخصوصا دو روستای دونا پر از مه است ولی در روستای كلاونگا از مه خبری نیست كه این امر كاملا مشهود است و روستا در زمستان نیز گرمتر است. همچنین از سال 1346 از آب لوله كشی و حمام بهداشتی بهره گرفته و از آب چشمه‌های جیحون كربن* استفاده می‌كند.

جمعیت روستا: در حدود 60 سال پیش 30 خانوار در این روستا زندگی می‌كردند و در اوایل انقلاب به 80 خانوار و هم‌اكنون حدود180 خانوار هستند. اهالی این روستا نیز همانند همه روستاهای كشور مهاجرت نموده‌اند و در شهرهای محمودآباد، نور، نوشهر، چالوس، كرج، تهران و قم و ساوه سكونت نمودند و تعداد معدودی از خانواده‌ها در زمستان در روستا زندگی می‌كنند.

موقعیت شغلی روستائیان: از اوایل سال 1330 و بعد از آن در كنار كشت گندم، جو، ‌باقلا، عدس، نخود، لوبیا، سیب‌زمینی، پیاز، سبزیجات و كشت علوفه و كار دامپروری، اكتشاف مواد معدنی به عمل آمده و معدن سرب دونا شروع به كار نموده است. كاركنان آن در اوایل به‌جز فنی‌ها از اهالی روستا بودند و بعد‌ها در اثر آموزش حین كار، امور فنی را نیز به عهده گرفتند. این مورد سبب شد با ایجاد اشتغال تا سنه حدود 1360 از روستا مهاجرت كمتری صورت گیرد ولی از آن پس، اهالی به دلایل موجه و یا به تبع از دیگران به شهرها مهاجرت نمودند و كار كشاورزی و دامپروری را تقریبا ترك نمودند. مخصوصا همه كاركنان شركت سرب وقتی كه به دوره بازنشستگی رسیدند مهاجرت نمودند به طوری كه مدرسه آنجا و روستاهای هم جوار بدون دانش آموز ماند و تعطیل شد. هم اكنون تعداد انگشت شماری به كار دامداری و كشاورزی و كارخانه و معدن مشغول هستند.

وضعیت تحصیلی اهالی روستا: تا قبل از تاسیس دبستان دولتی معدن الیكا در مهر ماه سال 1334، روستا دارای مكتب خانه بود. فرزندان اهالی در آن مشغول تحصیل علوم دینی از جمله خواندن و نوشتن، قرآن و دعا، و خواندن مكتوب‌ها بودند. پس از تاسیس دبستان در الیكا، دانش آموزان از سه روستای كلاونگا، الیكا و كمربن و همچنین فرزندان كاركنان غریبه معدن الیكا در آن درس می‌خواندند. پس از سپری شدن اولین دوره ابتدایی، تعداد معدودی از دانش آموزان به شهرستان‌ها رفته و در حد دیپلم و بعد‌ها در حد دانشگاه ادامه تحصیل دادند و اكنون كه همه در شهر زندگی می‌كنند، فارغ‌التحصیلان فراوان دانشگاهی در مقاطع فوق دیپلم، كارشناسی، كارشناسی ارشد و حتی در سطح دكترا تحویل اجتماع داده شده‌اند كه در پست‌های مختلف مشغول خدمت هستند.

موقعیت گردشگری: از اوایل اردیبهشت ماه هر سال، كه زمان رویش سبزی‌های خوشمزه ( شنگ، كنگر، والك، قاپه، قارچ و غیره) است اهالی روستا از شهر به روستا می‌روند كه از این نعمت الهی كه رایگان در خدمت آنان است استفاده كرده و از هوای مطبوع آن بهره گیرند. در تابستان اغلب خانواده‌ها (آن‌هایی كه در روستا خانه دارند)‌از شهرهای خود به روستا می‌آیند و حدود دو ماه از این امكانات استفاده می‌كنند و همه اهالی روستا در فرصت‌های مناسب اعیاد، ماه رمضان، ماه محرم، ماه صفر، عروسی‌ها و... به روستا آمده و از آب و هوای خوب و گردشگاه‌های مفرح آن بهره می‌برند. هم‌چنین فامیل‌ها و دوستان اهالی در مواقع مختلف با خانواده‌هایشان از آن موقعیت بهره می‌گیرند و بسیاری از مسافرت‌های به روستا به جهت استفاده از گیاهان به صورت‌های خوراكی و دارویی (‌آویشن، نعناع، پونه، گزنه، بارهنگ و ...) می‌باشد.

زبان و فرهنگ روستا: زبان اهالی روستا گیلكی و لحجه خاص آن همانند چهار روستای مجاور است و چون از قبل ارتباط فراوانی با شهرهای بزرگ از جمله تهران و شهرهای مازندران وجود داشت، آداب و معاشرت شهری را خوب می‌دانستند و در تعلیم و نشر آن همت می‌گماشتند تا آنجا كه نسبت به بسیاری از روستاهای استان از جهت فرهنگ و تمدن پیشی گرفتند كه تاثیر فراوانی در نسل‌های بعدی اهالی گذاشته و تقریبا با لحجه فارسی، گیلكی صحبت می‌كنند، هرچند كه بچه‌ها دیگر گیلكی بلد نیستند. تعدادی از این بچه‌ها زبان گیلكی را می‌فهمند ولی نمی‌توانند صحبت كنند.

آداب و مراسم مذهبی روستا : از قدیم‌الایام هیئت‌های تلاوت قرآن به صورت ثابت و سیار در روستا دایر بود و از بزرگان و عالمان دینی ( آخوند ملا محمد مهدی، آخوند ملا محمد تقی، حاج شیخ عباس، آخوند ملا محمد، شیخ علی مهاجر، علی اكبر رحمانی و ...) جهت آموزش قرآن و خواندن ادعیه استفاده می‌كردند و در اعیاد و ایام خاص مانند ماه رمضان (‌سحر خوانی، دعای سحر، دعای افتتاح، دعای جوشن كبیر، دعای كمیل، زیارت عاشورا، دعای توسل و ...) و در ماه محرم تعزیه خوانی و سينه‌زنی در حد گسترده انجام می‌شد و نسل‌های جدید جهت ادامه مراسم تربیت می‌شدند و در اعیاد مذهبی مانند عید فطر، قربان، قدیر و در جشن‌های تولد ائمه معصومین به‌خصوص سوم شعبان، نیمه شعبان و... مراسم مخصوص اجرا می‌كردند. در ایام شهادت نیز برنامه های متناسب اجرا می‌شد كه به شكر خدا همه آداب و مراسم مذهبی هم اكنون نیز اجرا می‌گردد و هیئت‌های جداگانه‌ای در تهران،‌نوشهر، نور و محمودآباد دایر است و با عنایت معصومین (س) فعال هستند كه به تبع آن پس از تشكیل كانون هیئات مذهبی نور، هیئت تهران( متوسلین به صاحب الزمان(عج)‌) نقش جدی و مستمر در این مركز دارد. در روستا تابستان‌ها برنامه اعتكاف انجام می‌گیرد و در شب‌های جمعه مراسم مذهبی برگزار می‌گردد و در ماه مبارك رمضان علاوه بر استفاده از ارشاد و راهنمایی روحانی، جهت احكام و مسائل مبتلا به، كلاس‌های نوین قرآن نیز در این ماه فعال است.ياد واره شهدا نيز هر ساله بر گزار می‌گردد.

شهدا، جانبازان، آزادگان و ایثارگران روستا: روستای كلاونگا نیز مانند سایر روستاها در دوران دفاع مقدس، نقش فعال حضوری و غیرحضوری در جبهه‌ها را داشت كه در این رهگذر چهار شهید، تعدادی جانباز، دو، آزاده و تعداد زیادی ایثارگرتقدیم اسلام و ملت ایران داشته كه بعدا شرح مبسوط آن آورده می‌شود.

پایگاه بسیج شهید محسن رحمانی: به تبع فعالیت‌های سیاسی-مذهبی در دوران جنگ تحمیلی، این پایگاه با داشتن چند عضو دایر شد و در مواقع خاص فعال است.

شورای اسلامی: ‌امور روستایی در گذشته كه به وسیله كدخدا، خانه انصاف، انجمن انجام می‌شد، هم اكنون طبق قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ايران، توسط اعضای شورای اسلامی سازمان دهی می‌شود. در دوره اول و دوم بسیاری از كارهای روستا سر و سامان گرفت و در دوره سوم اعضای شورا بسیار جدی مشغول به کار هستند.

منبع : وبلاگ طلاپی چم